Przemoc domowa to zjawisko, którego skali nie sposób precyzyjnie określić w statystykach. Niestety w polskim społeczeństwie nadal panuje przekonanie, że „O tym nie powinno się mówić”. Gdy w zamkniętych ścianach domownikom dzieje się krzywda, często owiane jest to tajemnicą milczenia… sąsiadów, krewnych a nawet samych ofiar agresji. Każdy może stać się ofiarą przemocy fizycznej czy emocjonalnej. W trosce o osoby narażone na przemoc domową, przypominamy jak można pomóc i ponawiamy apel o reakcję na przejawy przemocy.
Sprawy rodzinne to bez wątpienia bardzo delikatny temat. W większości domów zdarzają się kłótnie, problemy czy nieporozumienia. Jednak takie przejściowe „drobne spory” należy odróżnić od krzywdy wyrządzanej bliskim, gdyż granica między nimi jest cienka i łatwo ją przekroczyć. Powtarzające się awantury, krzyki, płacz, bicie czy wyzwiska – obok tego nie można przejść obojętnie. Tym bardziej, że bardzo często świadkami i ofiarami przemocy w rodzinie stają się również dzieci. To ich to zjawisko dotyka najmocniej, i na ich psychice odbija się negatywnym echem w późniejszym życiu. A każde dziecko w okresie dorastania szczególnie potrzebuje poczucia bezpieczeństwa i spokoju.
Każdy, kto chociażby przypadkowo stał się świadkiem zachowania mogącego świadczyć o przemocy powinien zareagować. Szybkie działanie może dużo zmienić, m.in. uświadomić ofiarę o zjawisku przemocy czy też ograniczyć poczucie bezkarności agresora.
Nierzadko słyszy się od osób które wiedziały o przemocy: „To nie moja sprawa”, „Nie chciałem/łam się wtrącać”, „To ich problemy”. Nawet osoby dotknięte przemocą próbują tłumaczyć zachowanie agresywnego członka rodziny „Po co się ośmieszać”, „To minie, przeczekam” lub „I tak mi nie pomogą…”. Warto pamiętać, że brak reakcji – to ciche przyzwolenie.
Przemoc w rodzinie jest przestępstwem (art. 207 § 1 kk) ściganym z urzędu. Oznacza to, że każdy ma prawo złożyć zawiadomienie, porozmawiać z dzielnicowym i powiedzieć o swoich podejrzeniach. Policja zwykle jest wzywana w ostateczności… czasami zbyt późno. Przemoc domowa rzadko jest incydentem jednorazowym, jeśli wiemy, że w naszym otoczeniu komuś dzieje się krzywda, nie czekajmy. Jeżeli wobec sprawcy nie podejmiemy natychmiastowych i stanowczych działań – przemoc może się powtórzyć.
Na czym polega procedura „Niebieskiej Karty”?
Procedura “Niebieskiej Karty” to działania, w których pracownik socjalny oraz dzielnicowy obejmuje rodzinę dotkniętą przemocą stałą opieką. Na spotkaniu tzw. „grupy roboczej” podejmują decyzję o częstotliwości odwiedzania rodziny, bądź w ostateczności o ewentualnym powiadomieniu Prokuratury Rejonowej o możliwości popełnienia przestępstwa znęcania się. Jeśli sprawca ma problem z alkoholem, pomoc oferuje Gminna Komisja Rozwiazywania Problemów Alkoholowych.
W 2016 roku liczba założonych Niebieskich Kart” w powiecie gołdapskim wynosiła 139. Ta procedura to nie kilkudniowa działalność – trwa ona tak długo, jak jest to potrzebne. Od początku 2017 roku do chwili obecnej na terenie powiatu prowadzonych jest 36 “Niebieskich Kart” założonych przez policję. Liczba osób dotkniętych przemocą w rodzinie to 32 kobiety i 9 mężczyzn.
Na podstawie złożonych zawiadomień, do Prokuratury Rejonowej w Olecku skierowano 3 akty oskarżenia z art. 207 § 1 kk, który mówi o tym, że kto znęca się fizycznie lub psychicznie nad osobą najbliższą lub nad inną osobą, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do 5 lat. A w przypadku stosowania szczególnego okrucieństwa sprawca podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
Apelujemy
Jeśli jesteś ofiarą przemocy, pozwól sobie pomóc. Nie czekaj biernie, aż „wszystko minie”. Zacznij działać i zwróć się po pomoc do Policji i ośrodków wsparcia.
Jeśli wiesz o problemie przemocy wobec innych, reaguj – nie bądź obojętny. Każdy Twój sygnał może pomóc.
