Wydarzenia w Paryżu 13 listopada zmieniły nam plan tygodnia globalnego, który był realizowany w dniach 16 – 20 listopada, zaczęliśmy go od akcji solidarności z Francją.
Tydzień obfitował w działania zarówno edukacyjne, jak i charytatywne. Uczniowie zorganizowali bufet pod hasłem Niosę pomoc w ramach akcji PAH Świat bez głodu, dokładając swoją cegiełkę pomocy Ukrainie. Odbyła się również sprzedaż opasek PAH Niosę pomoc.
W klasach młodszych przeprowadzone zostały zajęcia Co to jest edukacja globalna? oraz Wiem, co się dzieje obok mnie. Dzieci kolorowały mandale i Tingatinga barwami panafrykańskimi. Starsze klasy przez cały tydzień zbierały materiały i realizowały projekt Kto lubi kuchnie świata?, który miał pokazać uczniom zależności i powiązania każdego z nas w codziennym życiu z różnymi rejonami świata na przykładzie przypraw kuchennych. Uczniowie podjęli się też zadania znalezienia przepisu kulinarnego na danie, które nie wymaga żadnych składników spoza Polski. Problemy dotykające dzieci w krajach rozwijających się, rozważania nad rozwiązaniem problemów globalnych były istotą kilku zajęć w klasie VI, w której realizowany był temat Antenor, Julio i reszta świata. W ramach podejmowania tematyki migracji i uchodźców we wszystkich klasach starszych przeprowadzone zostały zajęcia Hadiża i Kurman w naszej klasie. Pozwoliło to przybliżyć wyobraźni dzieci uczucia, dylematy, rozterki towarzyszące ludziom skazanym na ucieczkę z własnego kraju. Jednocześnie zajęcia miały zachęcić uczniów do korzystania z potencjału różnorodności kulturowej świata. Uczniowie klasy VI na lekcji języka angielskiego zapoznali się z zasadami Sprawiedliwego Handlu – Fair Trade (organizacji, które poprzez swoje działanie zwiększają świadomość obywateli na temat sytuacji i problemów mieszkańców krajów Globalnego Południa oraz promują produkty Sprawiedliwego Handlu wśród konsumentów) na podstawie warunków produkcji podstawowego składnika czekolady – kakao. Podczas projekcji kilku filmików uczniowie mieli okazję dowiedzieć się, w jaki sposób można przyczynić się do poprawy niezwykle trudnych warunków pracy rolników i ich pracowników, a zwłaszcza dzieci, pracujących na plantacjach drzew kakaowca na Wybrzeżu Kości Słoniowej. Dzieci, które są niejednokrotnie odbierane rodzicom i zmuszane do pracy. Lekcja ta okazała się dobrym sposobem podejmowania konwersacji w języku angielskim przez uczniów.
Tydzień edukacji globalnej był nie tylko czasem poważnych i trudnych tematów – dzieci spędziły jego część również na zabawie w projektantów mody z wykorzystaniem odpadów. Na zajęciach plastycznych i technicznych uczniowie wykonali zaprojektowane przez siebie wzory ubrań, a następnie odbył się Pokaz Śmieciomody.
Uwieńczeniem tygodnia miał być obchodzony drugi raz w Polsce Dzień Praw Dziecka, w którym to dniu oprócz słodyczy i „lekcji bez złych stopni” uczniowie mogli sobie uświadomić, w jak korzystnej sytuacji są w zestawieniu z dziećmi z wielu innych miejsc na świecie. Wysłuchały również listu Rzecznika Praw Dziecka.
Tematyka i przebieg tygodnia edukacji globalnej wydały się dzieciom tak atrakcyjne, że z ich inicjatywy był on kontynuowany jeszcze na początku następnego tygodnia. Podsumowanie działań poświęconych edukacji globalnej nastąpiło we wtorek i tego też dnia czekała uczniów kolejna niespodzianka – spotkanie z uchodźcą z Kamerunu – z kraju, w którym swoją działalność prowadzi fundacja Redemptoris Missio, a przy współpracy z tą organizacją zbieraliśmy w naszej szkole mydła dla dzieci z Kamerunu. Uchodźcą okazała się dyrektor szkoły, która wcieliła się w Kamerunkę. O rozmowę z uchodźcą jeszcze przed jego przybyciem walczyły starsze klasy w quizie wiedzy o edukacji globalnej. Walka była zacięta, uczniowie dopytywali się, czy uchodźca zna język polski, z jakiego jest kraju? Podczas samych już zajęć uczniowie dowiedzieli się wielu ciekawych informacji o Kamerunie m.in. jak wygląda edukacja, czy szkoła jest płatna, ilu uczniów liczą klasy, czy jest zadawana praca domowa i czy są kary cielesne? Istotą edukacji globalnej jest uświadomienie uczniom zależności globalnego południa od północy i odwrotnie; ponadto pokazywanie państw południa w taki sposób, aby nie budzić w uczniach litości, smutku czy pokazywania ogromnej biedy, a zwrócenie uwagi na to, iż dzieci bawią się w takie same zabawy, również grają w piłkę i czytają książki. Jedyne co nas różni to tylko kolor skóry. Uchodźca z Kamerunu zapytał uczniów: czy gdyby do naszej szkoły przyjechało kilkoro uczniów z Kamerunu i razem z uczniami z Pogorzeli wzięliby piłkę do piłki nożnej, poszli wszyscy razem grać w futbol na boisku, czy przeszkadzałaby wam wszystkim nieznajomość języków i kolor skóry, czy w Kamerunie gra się w piłkę inaczej? Wszyscy uczniowie odpowiedzieli, że do tego nie potrzebny jest język, dzieci na całym świecie bawią się tak samo, a kolor skóry w niczym by im nie przeszkadzał. Właśnie takich odpowiedzi oczekiwaliśmy po realizacji tygodnia edukacji globalnej.
Tak naprawdę wszyscy jesteśmy jedną globalną wioską. Dzieci z każdego zakątka świata mają rzeczywisty wpływ na jego rozwój, pokój czy ochronę przyrody.
Monika Wojtala-Taudul i Ewa Kisyk
