21 listopada to Światowy Dzień Życzliwości i Pozdrowień, ale nie tylko – 21 listopada to również Dzień Pracownika Socjalnego.
Święto to ma już wieloletnią tradycję. 21 listopada 1989r. w miejscowości Charzykowy w Borach Tucholskich odbyło się spotkanie pracowników pomocy społecznej z Jackiem Kuroniem. Stwierdzono wówczas, że w nowej sytuacji społecznej pomoc społeczna to nie tylko wspieranie słabych, chorych i niepełnosprawnych, ale również pomoc ubogim, bezrobotnym i bezdomnym. Podczas tego spotkania padła propozycja przejęcia przez Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej spraw pomocy społecznej, które były wówczas w gestii Ministerstwa Zdrowia i Opieki Społecznej, oraz opracowania projektu nowej ustawy o pomocy społecznej i utworzenia wyspecjalizowanych placówek – ośrodków pomocy społecznej.
Po roku czasu od tamtego wydarzenia, 29 listopada 1990 r., pojawiła się ustawa o pomocy społecznej, lecz dopiero jej nowelizacja w roku 1996 wprowadziła zapis o Dniu Pracownika Socjalnego, jako święcie polskich pracowników pomocy społecznej. Ustawowy Dzień Pracownika Socjalnego jest formą wyróżnienia pracowników służb społecznych, dostrzeżenia ich roli i znaczenia służby dla społeczeństwa oraz pewnym sposobem promowania zawodu pracownika socjalnego.
W tym szczególnym dniu, wszystkich osobom niosącym pomoc potrzebującym, nie tylko z racji wykonywanego zawodu, lecz z wewnętrznej potrzeby serca, ze zrozumienia, z wrażliwości należą się słowa uznania i szacunku. Człowiek jest wielki nie przez to, co posiada, lecz przez to, kim jest. Nie przez to, co ma, lecz przez to, czym dzieli się z innymi.
Promowanie zawodu pracownika socjalnego to promowanie trwania w swym stanie słabych, chorych i niepełnosprawnych, ale również ubogich, bezrobotnych i bezdomnych. Również kosztem słabych, chorych i niepełnosprawnych, ubogich, bezrobotnych i bezdomnych.
http://www.youtube.com/watch?v=IcDt5cAJdIk