Wychodząc z założenia, że nie ma lepszej metody na naukę jak doświadczanie 5latki A i B pierwszego dnia kalendarzowej wiosny wybrały się do Suwalskiego Ośrodku Kultury na spektakl „Kram z opowieściami” Teatru Małe Mi z Warszawy.
Zabawne, błyskotliwe, wzruszające, mądre – takie opowieści mogły znaleźć w Wędrownym Kramie. Dzieci usłyszały zapomniane przypowiastki, wierszyki i przyśpiewki, poznały różne obyczaje oraz świat Wielkoludów, Domowych Skrzatów i tajemnicę powstania Skowronka. Historie zostały opowiedziane przy pomocy różnych form teatru lalek, tradycyjnych zabawek, instrumentów muzycznych oraz pieśni niebanalnie zaaranżowanych. Małym widzom bardzo podobał się spektakl. Z chęcią wzięły też również w zajęciach z cyklu „Scena otwarta”. Mogły tam zaprezentować swoje umiejętności recytatorskie i wokalne. Wręcz wyrywały się aby wystąpić na scenie. Otrzymały za to gromkie brawa wszystkich uczestników. Wizyta w Suwałkach opiewała również w inne atrakcje. Była wizyta w Centrum „Plaza” gdzie dzieci z radością przejechały się windą i ruchomymi schodami- niektóre miały okazję po raz pierwszy do korzystania ze zdobyczy technologii. Nie obyło się bez wizyty w Mcdonaldzie.
Wycieczka była bardzo udana. Dzieci wracały rozpromienione. Pogoda dopisała. Po powrocie dopytywały, kiedy i dokąd kolejna wyprawa, a to najlepszy dowód na to, że było warto jechać.
Wychowanie przez sztukę ma ogromne znaczenie w życiu każdego człowieka. Zadaniem wychowania przez sztukę jest nie tylko kształcenie wrażliwości na piękno, lecz także rozwijanie wyobraźni, wyzwalanie umiejętności wyrażania siebie, ekspresji, wzbogacanie i pogłębienie potrzeb i zainteresowań kulturalnych, kształtowanie wrażliwości na sprawy drugiego człowieka.
Obcowanie ze sztuką pomaga dostrzegać i przeżywać piękno, ułatwia nawiązanie kontaktów
z otoczeniem oraz przyczynia się do pełniejszego uświadomienia sobie własnego wewnętrznego świata kształtów i barw, słów i dźwięków. Sztuka czyni dziecko wrażliwym na piękno, powodując, że świat wydaje mu się ciekawszy, piękniejszy i bogatszy. Obcowanie ze sztuką jest także stymulatorem zaspokojenia potrzeby doznawania przeżyć.
Jeśli dziecko od najmłodszych lat współtworzy kulturę, będąc jej odbiorcą to uczy się wielu pozytywnych zachowań społecznych. Wie, że idąc w takie miejsce należy ubrać się odświętnie, że w teatrze nie należy hałasować, ani śmiecić. Jego świadomość poprawnych zachowań nie zamyka się tylko w kręgu najbliższego otoczenia, ale zdobywa wiedzę na temat poprawnego funkcjonowania w bardziej odległej mu przestrzeni społecznej. Przychodząc do teatru uczy się, że nie należy przepychać się w drzwiach, że nie można jeść, ani pić podczas spektaklu, bo przeszkadza to zarówno widzom, jak i aktorom.
Kontakt z teatrem uczy dziecko zdolności do dzielenia z innym człowiekiem radości i smutków, do współodczuwania. Kontakt dziecka z żywym słowem to szansa na prawdziwie humanistyczne wychowanie społeczne.
Iwona Poreda, Katarzyna Miernik
