Święto Babci i Dziadka uczniowie z klasy 1b uczciły w poprzednie piątkowe popołudnie zmieniając klasę w salę koncertową. Uroczystość uświetnili zgromadzeni goście w osobach najukochańszych babć i dziadków oraz dyrektora SP 3 Leszka Retela.
Dzieci przygotowane przez wychowawczynię Sylwię Kurpios-Sawicką zaprezentowały popis gry na instrumentach perkusyjnych, co wzbogaciło śpiewane piosenki o niepowtarzalny walor artystyczny. Zwieńczeniem występu było zagranie na dzwonkach przez klasową orkiestrę „Sto lat”. Muzycznemu widowisku towarzyszyły wiersze znakomicie wyrecytowane przez pierwszoklasistów. Wielką niespodzianką było wręczenie babciom i dziadkom laurek z wypisanymi przez dzieci życzeniami przy użyciu pióra i obsadki. Kreśląc litery, jak kiedyś babcia z dziadkiem, wnuczęta przekonały się, że pisanie było trudniejsze niż dzisiaj. Odświętni ubrani pierwszoklasiści, przystrojeni w kokardy, udekorowana sala oraz licznie zgromadzona publiczność nadały niezwykłości i podniosłości tej uroczystości. Siedmiolatkowie grając, śpiewając i recytując z pewnością dostarczyli swoim babciom i dziadkom wielu wzruszeń i radości. Na zakończenie spotkania dzieci częstowały gości ciastem, kawą i herbatą. Dumni dziadkowie degustowali się wyjątkowym, bo podanym przez ich własne wnuczęta, poczęstunkiem. Pan dyrektor podziękował małym artystom, a Wszystkim babciom i dziadkom z okazji ich święta złożył serdeczne życzenia.
Wychowawczyni klasy 1B serdecznie dziękuje pani Barbarze Trzaska za przygotowanie dekoracji oraz rodzicom dzieci za zorganizowanie poczęstunku. (Red. SP3)
Warto byłoby wreszcie prawidłowo odmieniać nazwisko: Retel.
Jest zakończone spółgłoską, co oznacza, że odmienia się jak rzeczowniki pospolite, np. kufel. Nazwiska, jak Kufel, Retel, Mentel, Kołtek, Malec w przypadkach zależnych mają temat oboczny bez „e”, więc Kufel-Kufla, Retel-Retla, Mentel-Mentla, Kołtek-Kotłka, Malec-Malca itd.
Choć być może posiadacze tych nazwisk uważają, że: Kufela, Retela, Mentela, Kołteka, Maleca brzmi bardziej…nobilitująco? Nie wiem…
Polska fleksja ma swoje prawa i nie dopuszcza dowolności odmiany dlatego, że komuś może się coś bardziej podobać.
To prawda – prawidłowa odmiana nazwisk jest ważna:-) Przy okazji… Dziwię się tym, którzy obstają przy mianowniku i nie odmieniają swojego nazwiska, bowiem wychodzą niemiłe (przynajmniej dla mojego ucha) dziwactwa. Pamiętam jeden z wywiadów wyborczych, kiedy to gość miał nazwisko (zmieniłem pierwszą literę) – „Luz” i uparł się, by we wstępie było tak: Rozmowa z Mieczysławem Luz…
Inny przykład – kiedy nazwisko małżeństwa kończy się na „-ek”. Zapraszający wtedy chętnie stosują mianownik zamiast końcówki „-ów”.
redakcjo, cieszę się, że zgadzamy sie w tej sprawie 🙂
A przykład nieodmieniania nazwiska znalazł się, jak sądzę, w ostatnim zdaniu powyższego artykułu.
Szanowna/Szanowny As! Poprawna odmiana nazwisk jest ważna. Językoznawcy spierają się w tej sprawie. Zgadzam się, że polska fleksja ma swoje prawa i nie dopuszcza dobrowolności. Przyporządkowanie odmiany tego nazwiska do określonego wzoru jest jak najbardziej pożądane. Trudno jednak znaleźć odpowiedni desygnat tego rzeczownika jako rzeczownika pospolitego. Ponadto ograniczenie odmiany nazwisk do tych, które kończą się spółgłoską jest dużym uproszczeniem i wielkim ignorowaniem polskiej gramatyki. Otóż w odmianie nazwisk uwzględnia się jeszcze wiele innych ważnych elementów. W przypadku nazwiska Retel ma tu ogromne znaczenie rodzaj spółgłoski w temacie. Istotne w odmianie tego nazwiska jest to, iż kończy się ono spółgłoską l. Wtedy odmiana takiego nazwiska powinna przebiegać jak odmiana rzeczowników żywotnych osobowych miękkotematowych zakończonych tę właśnie spółgłoską. Ponadto fakt użycia nazwiska w mianowniku w ostatnim zdaniu artykułu nie wynika, moim zdaniem, z nieznajomości zasad odmiany nazwisk. Gdyby tak było nie zostałaby użyta forma dopełniacza nazwiska Retel. Być może pozostawienie tego nazwiska w mianowniku jest życzeniem właściciela tegoż nazwiska, który ma decydujący głos w sprawie rozstrzygania o błędzie w tej sprawie. Warto to rozważyć.
„Ponadto fakt użycia nazwiska w mianowniku w ostatnim zdaniu artykułu nie wynika, moim zdaniem, z nieznajomości zasad odmiany nazwisk. Gdyby tak było nie zostałaby użyta forma dopełniacza nazwiska Retel” – chodzi o nazwisko:Trzaska.
A moja wypowiedź odnośnie nazwiska Retel, owszem, bardzo uproszczona, bo uważam, że nie miejsce tu na naukowe dysputy.
Dziękuję za obszerne wyjaśnienia ( i proszę nie odebrać tego jako ironii), niemniej poozstanę na stanowisku (nie tylko moim), że fleksja polska jest sztywna i nie zezwala na dowolność odmiany nazwisk. Choć muszę też przyznać, że znam pogląd, by odmianę nazw miejscowości w przypadkach wątpliwych uznać za zależną od miejscowego zwyczaju.
Tak jest z Kowalami Oleckimi…