Ważnym akcentem w życiu kulturalnym Gołdapi okazała się prezentacja twórczego dorobku Zbigniewa Mieruńskiego. Mimo tego, że jego obrazy, grafiki i assemblage znajdują się w dwóch pomieszczeniach Domu Kultury, to i tak jest to zaledwie ułamek twórczości gołdapskiego artysty.
Wystawa ma charakter jubileuszowy. Z tej okazji Dom Kultury wydał estetyczny katalog. Czytamy w nim m.in.:
Gdybym miał określić charakter prac Zbyszka Mieruńskiego, pomijając formę i technikę, to zawarłbym je w kilku – by tak rzec – nurtach. Są to przede wszystkim – surrealizm i dadaizm, erotyka oraz telluryczność wraz ze szczególnym podejściem do przyrody, drzew i drewna. Chociaż w swoich instalacjach wykorzystywał też kamienie, karton, papier, drewniane figurki ptaków, kości i metal, na przykład krzyż ze zdewastowanego grobu przedwojennego mieszkańca tej ziemi.
Co ciekawe ta rozmaitość przedmiotów i form nie powoduje nadmiernego zróżnicowania ekspresji. Zbyszek Mieruński w swoich obrazach nie wkracza w wysoką tonację. Nie krzyczy. Jego obrazy każą zanurzyć się niejako pod ich powierzchnię, a ta nierzadko jest po prostu liryczna, czasem nawet oniryczna, metafizyczna. Dotyczy to także cyklu o drzewach. Natomiast rozróżnienie na drzewo i drewno wydaje się istotne, bowiem, jak widać, ten drugi element znalazł ważne miejsce w twórczości Zbyszka, współtworząc niejako jego malarstwo materii. Zaś ta forma artystycznego przekazu wydaje się od lat u niego wiodącą.
Niżej fotoreportaż z otwarcia wystawy.
Fot. Jarosław J. Jasiński
