Jedyna taka Wspólnota

Przed kilkoma dniami miałem przyjemność uczestniczenia w obchodach 25-lecia giżyckiej Wspólnoty Mazurskiej. Spotkanie odbywało się w niepowtarzalnej atmosferze na statku „Olimpia”. Płynęliśmy na północ Kisajnem, Darginem i zawróciliśmy za mostem sztynorckim na Kirsajtach. Spotkali się w większości ludzie, którzy coś twórczego robią dla Mazur i dla kultury, również osoby z innych miejscowości.

 

„Zazdraszczam” Giżycku Wspólnoty w takiej aktywnej i spontanicznej formie. Brakuje mi tego w Gołdapi (i na szczęście nie tylko mnie). Od pewnego czasu, przeważnie raz w miesiącu, spotykają się w giżyckiej Cafe Crema, gdzie dyskutują na różne tematy, choćby nawet o zagospodarowaniu przestrzennym Mazur, ulubionej muzyce albo o filmie „Nóż w wodzie” (związanym z Giżyckiem). Organizują wspólne eskapady do sąsiednich miast. Mam przyjemność od czasu do czasu tam bywać, nawet miałem swoją prelekcję o nowym tłumaczeniu „Rękopisu znalezionego w Saragossie” Jana Potockiego.

Z okazji jubileuszu organizatorzy wydali jednodniówkę papierową „Wspólna Sprawa. Mazurska Niecenzurowana Jednodniówka Jubileuszowa”.

Giżycka Wspólnota Mazurska jest, moim zdaniem, zdecydowanie ewenementem w kontekście innych organizacji pozarządowych, które powstawały od 89. roku na fali polskiej wolności. Idzie tu o kilka aspektów, ale przede wszystkim o fakt, że ludzie, którzy ją założyli działają do dziś na rzecz Mazur i  to w całkiem niemałej grupie.

Organizację powołali do życia w 1991 roku między innymi: socjolog Wojciech Łukowski, pisarz Wojciech Marek Darski, plastyk Piotr Konstantynowicz, Janusz Pilecki – grafik i  satyryk oraz Andrzej Tarasiewicz. Potem w ich gronie znalazły się inne osoby o różnych zawodach i pochodzeniu. Wspólnota Mazurska miała kilku prezesów. Aktualnie kieruje nią Krzysztof Kossakowski, właściciel tutejszej księgarni „Odeon”.

Od początku ważne było dla nich drążenie mazursko-pruskiej tożsamości kulturowej. W małej restauracji przy ulicy Warszawska 17 stworzyli osobliwe centrum kulturalne. Gdzie odbywały się między innymi wystawy i koncerty (choćby Macieja Maleńczuka). Przez ćwierć wieku zrealizowali wiele projektów między innymi we współpracy z Fundacją Eberta.

Wiele wskazuje na to, że giżyckie spotkania będą kontynuowane. Ku mojemu pocieszeniu jest pomysł, by taki spontaniczny azyl dla osób  szczerze zainteresowanych Mazurami i kulturą zaistniał w Gołdapi.

 

(MIS)

Zdjęcia czarno-białe wykonał Janusz Pilecki

Powiązane artykuły